ΓΕΝΙΚΑ:

Οι σπασμοί δεν οφείλονται πάντα σε επιληψία.

Περίπου 5% όλων των παιδιών θα έχουν πάθει ένα επεισόδιο σπασμών στα έξι πρώτα χρόνια της ζωής τους.

Συνήθως το παιδί χάνει τις αισθήσεις του όταν παθαίνει σπασμούς.

Οι πιο συνηθισμένοι λόγοι είναι οι πυρετικοί σπασμοί (febrile seizures) και οι σπασμοί λόγω κρίσεως συναισθηματικής φόρτισης (affect seizures).

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ:

Οι σπασμοί διαφέρουν από παιδί σε παιδί.

Συνήθως το παιδί χάνει την επαφή του με τον περίγυρο του. Τα μάτια του είναι συνήθως ανοικτά και το βλέμμα του μπορεί να είναι προσηλωμένο μπροστά του ή πλάγια. Μπορεί να παρουσιάσει σπασμούς στα πόδια ή στα χέρια, στη μία ή και στις δύο πλευρές του σώματος και τρόμο ή μορφασμούς στο πρόσωπο. Σε κάποιες περιπτώσεις το παιδί σφίγγει τους μύες που γίνονται άκαμπτοι σε όλο το σώμα και σφίγγει τα δόντια χωρίς να παρουσιάζει σπασμούς.  Σε κάποιες περιπτώσεις γίνεται το ακριβώς αντίθετο. Το παιδί ατονεί σε όλους τους μύες, χάνει την ισορροπία του και πέφτει. Μερικές φορές μπορεί το παιδί να ουρήσει ή να αφοδεύσει λόγω των σπασμών. Κάποια παιδιά έχουν σιελόρροια ή χάνουν το χρώμα τους.

Οι σπασμοί σταματούν συνήθως μόνοι τους μετά από μερικά λεπτά.

ΑΙΤΙΑ:

Οι σπασμοί δεν οφείλονται πάντα σε επιληψία.

Οι σπασμοί που δεν οφείλονται σε επιληψία συμπεριλαμβάνουν μεταξύ άλλων:

Πυρετικούς σπασμούς.

Σπασμούς λόγω κρίσης συναισθηματικής φόρτισης.

Σπασμούς λόγω αγγειοπνευμονογαστρικής κρίσης.

Σπασμούς λόγω καρδιογενούς κρίσης.

Σπασμούς λόγω ημικρανίας.

Σπασμούς λόγω παροξυσμικού ιλίγγου.

Σπασμούς λόγω παροξυσμικού ραιβόκρανου.

Σπασμούς λόγω καλοήθους μυοκλόνου του ύπνου.

Σπασμούς λόγω ναρκοληψίας.

Σπασμούς λόγω νυχτερινού τρόμου (Pavor Nocturnus).

Δυστονίες.

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ:

Ελέγχουμε την θερμοκρασία του παιδιού.

Δεν βάζουμε ποτέ κάτι στο στόμα του παιδιού.

Εάν το παιδί έχει χάσει τις αισθήσεις του το ξαπλώνουμε στο πλάι.

Επικοινωνούμε άμεσα με το γιατρό μας.